BOLD – 1993 yılında Muş’un Korkut ilçesine bağlı Vartinis beldesinde askerler tarafından yakılan evde ölen 7 çocuk, anne ve babayla ilgili dava zaman aşımına uğradı. Davanın kapatılmasına yönelik tepkiler sürüyor.
DAVA ZAMAN AŞIMINA UĞRATILARAK BİTİRİLDİ
Vartinis katliamını bugün köşesine taşıyan Artıgerçek’ten Akın Olgun, gerçek mahkemenin vicdanlarda kurulacağını söyledi. Olgun’un Vartinis davası ile ilgili yazdığı “Yanık çığlıkların huzuru için” başlıklı yazısı şöyle:
Vartinis davası tam 30 yıl sonra zaman aşımına uğratılarak bitirildi. Bu şehirler görmediklerimizin çiğnenen cesetleriyle dolu, biliyoruz hepimiz. Görmekten vazgeçtiğimiz her yerde elini kolunu sallayarak dolaşıyor katiller artık,
1993 yılında bir katliam yaşandı. Vartinis davası o gün doğdu ve tam 30 yıl sonra dava zaman aşımına uğratılarak bitirildi.
CEZASIZLIKLA ACILAR DAHA DA ARTIRILDI
Katillere cezasızlığı uygun bulanlar, onların kurbanlarına kuşaklar boyunca taşıyacakları bir acıyı yükleyerek, her günü bir katliama dönüştürdüler.
Yanık insan kokusu hiç gitmeyecek bu yüzden hayatlarından. Geride kalanların anılarında, mücadelesinde o koku hep olacak. Adaletin onarıcılığı çok görüldü onlara çünkü. sevdiklerinin külleriyle vedalaşmak ve havada asılı kalan yanık çığlıkları huzura kavuşturmak çok görüldü. Hissetmek ile ilgili bu ama daha çok görmekle, duymakla…
KATİLLER ELİNİ KOLUNU SALLAYARAK DOLAŞIYOR
Bu şehirler görmediklerimizin çiğnenen cesetleriyle dolu, biliyoruz hepimiz. Şehirler, kasabalar, köyler, nahiyeler…
Görmekten vazgeçtiğimiz her yerde elini kolunu sallayarak dolaşıyor katiller artık,
Görmekten vazgeçtiğimiz her yerde bir kötülük peydahlanıp, tutuyor bir köşe başını artık,
Görmekten vazgeçtiğimiz her yerde tedirginliklerimizin ve korkularımızın gölgesi ateş ediyor bir başkasının ensesine.
Bu yüzden kaldırımlar tebeşirle çizilmiş cesetlerin kıvrılmış şekilleriyle dolu.
Bu yüzden hepimiz tedirginiz kendi şehrimizde, mahallemizde, sokağımızda. Korunaklı sandığımız sığınaklarımızın kolanları ise her geçen gün daha çok çatırdıyor.
Hep yutkunuyoruz biraz işte yarına. Belki birazdan da çok…
Yanımızda yöremizde aslan kesilenlerin bir anda ortalıktan kaybolmasının hayal kırıcılığı kadar gerçek her şey. Kahramanlarımız da çıplak işte!
Kendimize itiraf edemediğimiz sözler, cümleler çoğaldıkça biraz daha boğuluyoruz. Birbirimizden başka hiçbir şeyimiz yok ama bunu dile getirmekten patlıyor ödümüz. Yumruklarımızı ısırmaktan, köşelerimizde kanamaktan ve her vicdan ölümünde daha fazla saklanmaktan kurtulamıyoruz.
KATLİAMDAN TEK KİŞİ SAĞ KURTULDU
Yıl 1993, Muş’un Korkut ilçesine bağlı Vartinis beldesinde bir ev askerler tarafından yakıldı. Aynı aileden 9 kişi yanarak can verdiler o gün. Çocuklardan en büyüğü 12, en küçüğü 3 yaşında olan 7 çocuk anne ve babalarıyla birlikte evle birlikte yakıldılar.
Katliamdan tek sağ kurtulan Aysel Ögüt evin askerler tarafından yakıldığını belirterek suç duyurusunda bulunmuş ancak Muş Cumhuriyet Başsavcılığı evin PKK tarafından yakıldığını öne sürmüştü. Aysel Öğüt neden sorusunun peşinde yıllarca adalet aradı her mahkemede.
Tam 30 yıl sonra mahkeme onun yüzüne davanın zaman aşımına uğradığını ilan etti.
YÜZBAŞI BÜLENT KARAOĞLU HALEN FİRARİ
Katliamın sorumlusu olan Yüzbaşı Bülent Karaoğlu ise firari.
Bulamıyor devlet kendi yüzbaşısını!
O yoksul Kürt ailenin evini tutuşturan askerlerin, emri veren yüzbaşının, yıllarca davayı sürünceme de bırakan hukukun ve “devlette devamlılık esastır” sözünün o derin anlamında gizlenen katillerin çektiği “oh, ohh”lar yenileniyor.
Ve derken,
“Bizi yargılayamazsınız” diyenlere, “yargılanacaksınız” diyenlerin inadı dikleniyor. Bu eşitsiz savaşın en kahredici yanına coplarla, kalkanlarla, hakaretlerle iteklenenlerin o meydan okuyan yumrukları sıkılı haykırışları duyuluyor. Bir An’a tanıklık ediyoruz ve görmezden geldiğimiz bir kayıp annesi fırlatıyor elindeki karanfilini demir barikatların arkasına.
Kazanıyor karanfilin iradesi.
İnsanlık suçuna zaman aşımı indirenlerle, “sadece adalet istiyorum” diyenlerin davasında yeniden kuruluyor hakikatin kavgası böylece.
“Teoman Koman’ın öğrencisiyim” diyenlerle, devlet dersinde kaybedilen çocuklarının peşine düşen Cumartesi Anneleri’nin iradesinde yeniden saf tutuyor özgürlük.
Ve tarih sözde değil, hakikatin vicdanında kuruyor gerçek mahkemesini.
Çocukların yanık çığlıkları huzur bulsun diye bize inatla “görün”, “duyun” diye sesleniyor.